Gdy moja starsza córka miała jakieś 3 lata, lubiła odgrywać Królewnę Śnieżkę. Miś w charakterze księcia pytał obudzoną królewnę, czy zechce wyjść za niego za mąż (bo to nowoczesny książę był). A królewna w zależności od nastroju mówiła, że tak, albo że nie. Opowiedziałam tę historyjkę koledze i... nie spodobała mu się. No cóż, tak to już jest: kobiety raz chcą, a raz nie chcą.
W pierwszym wywiadzie Pauliny Reiter z Alicją Długołęcką opublikowanym w Wysokich Obcasach (wywiady te ukazały się później książce pt. „Seks na Wysokich Obcasach”) przeczytałam, że kobieca seksualność, w przeciwieństwie do męskiej, jest cykliczna (wywiad nosił tytuł „Fale pożądania”). No tak, przecież to oczywiste! Dlaczego nigdy wcześniej o tym nie pomyślałam?
Za normalną uważa się zazwyczaj stałą ochotę na seks. Bo za normalne uważa się to, co męskie. Kiedyś uczestniczyłam w studium audiologii (zajmowałam się wtedy zawodowo sprzedażą aparatów słuchowych). Wykładowca podał nam informację o przeciętnej długości przewodu słuchowego dorosłego mężczyzny.
Dlaczego mężczyzny? Wydało mi się to tak absurdalne, że aż zabawne. No właśnie, bo to co męskie, jest normalne, podstawowe, a to co kobiece – inne jakieś.
A kobieta zmienną jest. Apetyt na seks waha się w zależności od dnia cyklu (chyba że cykl jest regulowany pigułkami hormonalnymi), wszystko może się zmienić w czasie ciąży i karmienia piersią. Oczywiście istnieje też wiele innych czynników, nie hormonalnych, ale wpływających na gospodarkę hormonalną, takich jak stres, zmiany życiowe, związek emocjonalny z partnerem itp.
Tak, rządzą nami hormony. Nami wszystkimi, niezależnie od płci. Tyle że inaczej. U kobiet z gospodarki hormonalnej wynika cykliczność, u mężczyzn – względna stałość. Tak po prostu jest, należy to przyjąć do wiadomości i przestać wartościować, co jest lepsze, a co gorsze. Dopiero wtedy można zastanawiać się nad sposobami rozwiązywana konfliktów, które się w związku z tymi różnicami mogą rodzić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz